En over kaneel:
De mysterieuze aantrekkingskrachten van het stoffelijke en onstoffelijke zijn wellicht de grootste constanten in Kooijmans' werk. 'Die onstoffelijkheid die je soms ziet als je bijvoorbeeld 's winters in de trein zit en je passeert een veld met winterprei, dan zorgt die extreme matheid - en de gekke blauwe kleur - ervoor dat het zich losmaakt van de omgeving. Kaneel heeft dat ook, die matheid en die onwerkelijke kleur, die al het licht naar zich toe trekt. Dat heb ik gebruikt in het gedicht 'Zuuz' uit 'Addertje', toen ik me de dood voorstelde. Ik vond die magere Hein met zijn zeis maar onzin. Een kaneelwolk leek me veel geloofwaardiger. Zo zacht en geheimzinnig, dat moet wel een fijne dood zijn.'
Fotografie:
Addertje: Peter Cox
Prikkelz: Jolanda Kooijmans
Portret: Yengivision